تکثیر ظلم؛ استحاله مظلوم به ظالم

تکثیر ظلم؛ استحاله مظلوم به ظالم

دکتر علی میرزامحمدی/ روزنامه آرمان امروز - 6آبان 1402

نوشتن از فلسطین در این روزها چندان آسان نیست. این دشواری ریشه در آن دارد که در فضای رسانه ای به شدت قطبی شده، مرز بین واقعیت و دروغ کمرنگ شده و شناختن واقعیت و دروغ کار آسانی نیست. در این فضای آشفته، افراد به جای جستجوی واقعیت های جاری و پنهان، با قرار گرفتن در صف هایی از پیش تعریف شده و کلیشه‌ای، آنچه را که رخ داده برای خود قابل فهم ساخته اند.در این میان «باومن» در پی آن است که نشان دهد کشتار جمعی یهودیان به عنوان یک عملکرد پیچیده و هدفمند، انگاره ای از عقلانیت دیوانسالار جدید است. او لایه های مختلف این ساختار مخوف را تحلیل کرده است. در تفسیری جدید می‌توان گفت که یهودیان به عنوان قربانیان پدیده هولوکاست، همان ساختار پیچیده و هدفمندی را در نابودی و کشتار جمعی فلسطینیان به کار می‌گیرند که در پدیده هولوکاست به کار گرفته می‌شد. در این معنا، قربانیان و مردم مظلوم گذشته، به ظالمان مدرن امروزی تبدیل شده اند که قربانیان خود را از میان مردم فلسطین انتخاب کرده‌اند.نطفه اسرائیل از همان ابتدا بر «تکثیر ظلم» و «استحاله قربانیان گذشته به ظالمان امروزی» استوار شد. در این میان، کشورهای اروپایی به ویژه انگلستان نقش کلیدی داشتند.

اگر این کشورها به دنبال حمایت واقعی از قوم یهود و «جبران و ترمیم اثرات یهودی ستیزی» بودند، می‌توانستند این کار را بدون کوچاندن آنها به سرزمینی دیگر انجام بدهند. آنها به جای فراهم آوردن زندگی امن یهودیان در کشور خود، «ظلم مزمن» دیگری را بر یهودیان روا داشتند. فرایندی که نویسنده آن را «تکثیر ظلم و استحاله مظلوم به ظالم» می‌نامد. در این فرایند شوم، اروپاییان، قوم یهود را به جنگی تمام نشدنی با فلسطینیان وا داشتند. طراحان این نقشه، هم به زعم خود خطر قوم یهود را از کشور خود دفع کردند و دو قطبی مزمن چند قرنه یهودی/ مسیحی را با دو قطبی جدید یهودی/ مسلمان جایگزین کردند و هم با ادعای حمایت از قوم یهود، آنها را در جنگی درگیر کردند که خود نیز به نامشروع بودن آن معترف بودند.

ماشین جنگی اسرائیل در نابودی فلسطین و مردم آن، نتیجه دستاوردهای عقلانی صنعت نظامی و دیوانسالاری عقلانی است. اسرائیل در نابودی فلسطینیان از روش‌های نرم و سخت به صورت توامان بهره می‌گیرد. در تبارشناسی این نسل کشی می توان گفت، آزارهای نامعقول و در منظر فلسطینیان، موجب تحریک افکار عمومی می‌شد. آنها دیگر نمی‌توانند کشتارهایی از جنس صبرا و شتیلا ، خان یونس و …. را در فضای رسانه‌ای امروزی مدیریت کنند. نسل کشی نوین فلسطینیان به شیوه‌ای روشمندانه و خونسردانه انجام می‌گیرد. آنها در فضای رسانه‌ای، با انتخاب گزینشی از بازتاب رویدادها و به راه انداختن جنگ روایت‌ها، زمینه را برای مظلوم نمایی و مشروع جلوه دادن جنایت‌های خود به کار می گیرند.ماشین نسل کشی اسرائیل، بر جداسازی، محاصره و نظارت دایمی بر فلسطینیان و القای این تفکر استوار است که فلسطینیان اجازه نمی‌دهند دیگر کشورهای منطقه به جامعه‌ای بهتر تبدیل شوند.

آنها تلاش می‌کنند کشورهای دیگر را برای پذیرش نابودی فلسطین و کوچاندن آنها به دیگر کشورها متقاعد کنند. در این میان ملاحظات اخلاقی در گیومه قرار داده شده است و دیگر مهم نیست که آیا کشتار مردم فلسطین کار درستی است یا نه. اما نکته بسیار مهم، دو قطبی کردن و بهره‌گیری از خود مردم فلسطین برای نسل‌کشی مردم فلسطین و نابودی و یا کوچک کردن گستره دولت آینده فلسطین است.

تلاش اسرائیل برای دو یا چند تکه کردن جغرافیای فلسطین و ایجاد تفرقه در میان آنها از ابزارهای مهم این ساختار نابودگر و ضد انسانی است. فرایند مورد اشاره با عنوان «تکثیر ظلم و استحاله مظلوم به ظالم» در دهه های اخیر تنش بین اسرائیل و فلسطین از این منظر ابعاد پیچیده‌تری به خود گرفته است که نسلی از یهودیان در اسرائیل متولد و رشد یافته‌اند که تاوان کوچاندن اجداد خود و فتنه از پیش طراحی شده را در تشکیل دولت اسرائیل می‌‍پردازند. این افراد حتی اگر خودشان هم بخواهند نمی توانند به کشورهای ابا و اجدادی خود در اروپا یا دیگر نقاط جهان برگردند. در نتیجه، در این سرزمین، نمادهای ظلم و مشروعیت نیز دچار ابهام مفهومی شده است که بر پیچیدگی های نوشتن از مساله فلسطین افزوده است.

برچسب‌ها: دکتر علی میرزامحمدی, روزنامه آرمان امروز, هولوکاست, غزه

بگذارید پدرانه بنویسم!...